วันนี้ฉันได้รู้ว่าความสุขที่ได้มาเมื่อเราอภัยให้คนที่เรารักเป็นอย่างไร ฉันคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่ชีวิตคู่จะไม่มีการกระทบกระทั่งกัน สิ่งนี้ที่มันเกิดขึ้นได้ ก็เเหมือนลิ้นกับฟัน เราต้องเรียนรู้จักการอภัย ไม่อย่างนั้นเราอยู่กันไปนานความรักที่เคยหวานชื่นก็จะกลายเป็นจืดสนิท ใจของเราก็คงจะเจ็บช้ำเพราะเก็บกดความเคียดแค้นไว้ ไม่ยอมอภัยให้เขา อย่างที่เคยมีคนสอนว่า "จงระวังระไว รักษาใจของเจ้า เพราะชีวิตเริ่มต้นมาจากใจ "หากใจของเราช้ำ ชีวิตของเราช้ำ และลามไปถึงชีวิตคู่ก็จะช้ำด้วย
เราเคยมีความคิดโง่ๆว่า ถ้าเราอภัยให้เขาก็เท่ากับเราขาดทุน แพ้ เสียเปรียบ เราต้องเอาคืน ต้องคิดบัญชี แก้แค้นให้สาสมกับความเจ็บปวดที่เราเคยได้ีรับ โดยหารู้ไม่ระหว่างที่เรามีความคิดอย่างนี้นั้น มันได้บั่นทอนความสุขของครอบครัวไปตั้งมากมาย เราเสียเวลากับการแก้แค้นมามาก และไม่มีอะไรดีขึ้น ใจที่ยังเจ็บก็เจ็บอยู่อย่างนั้น ดูเหมือนว่าการแก้แค้นจะไม่เคยบรรเทาความเจ็บปวดในใจของเราได้เลย
พอเราได้เข้าใจเรื่องการให้อภัยที่กางเขนที่พระเยซูมาตายไถ่บาปของเรา การให้อภัยก็คือ ไม่เอาเรื่อง ไม่ถือโทษ และเชื่อว่าเขาจะกลับตัวกลับใจไม่ทำอย่างนั้นอีก
เมื่อเราซาบซึ้งกับสิ่งที่พระเยซูทำเพื่อเรา เราเองก็เคยทำผิดพลาดมาก่อน แต่พระเยซูก็อภัย ไม่ถือโทษ และให้โอกาสเราแก้ตัว แม้ว่าเราอาจจะทำพลาดอีก แต่ก็รักและอดทนนานกับเรา และเชื่อว่าเราจะเป็นคนดีได้เสมอมา
เราจึงตัดสินใจอภัยให้เขา ทำอย่างที่พระเยซูทำให้เรา แล้วความสุขเกินคำบรรยายก็ได้หลั่งเข้ามาในใจ เราได้รับการปลดปล่อย จิตใจของเรามีเสรีภาพ ไม่ต้องพันธนาการไปด้วยรู้สึกเคียดแค้นอีกต่อไป
เราจึงมีความสุขมากกับการใช้ชีวิตคู่กับเขา เป็นความสุขทีี่มาจากการตัดสินใจอภัยของเราเอง แม้ว่าเขาอาจเคยพลาดผิดและเราก็เจ็บชำ้ใจแต่เราก็เชื่อในส่วนดีของเขาเสมอ
เชื่อว่าเขาจะเป็นคนดี เชื่อว่าเขาจะไม่ทำพลาดอีก หากเขาพลาดอีก เราก็จะอภัย และพร้อมจะยืนเคียงข้างให้เขาก้าวข้ามสิ่งนั้นได้
